Para Saan nga Ba 'to?

Unang- una sa lahat..... Ang blog na ay ginawa upang mabasa at maintindihan ng mga
kapwa ko PILIPINO......

Hindi ko talaga inaasahang gagawa ako ng ganitong blog, ni hindi ko hinangad na makialam noo sa problema ng mga Pilipino….

Isa lang naman ang pangarap ko noon, ang makatapos sa pag- aaral, makapag- abroad, yumaman, magka- asawa, at magka- anak. Samakatuwid, pangarap ko lang naman noon ang magkaroon ng masaya at masaganang buhay. Wala naman talaga akong pake sa problema ng bansa natin noon. Hindi kalianman sumagi sa isipan ko ang mga nagugutom na mga palaboy o mga naghihirap na mga skwater. Wala sa isip ko noon ang kahit ano mang nangyayari sa paligid ko. Basta makapag- aral. Basta pumasa. Basta makakain. Basta mabuhay. Okey na.

Kinagisnan ko na ang makarinig ng mga opinion galing sa mga magulang ko na wala nang pag- asa ang Pilipinas. Lumaki akong nakatatak sa isipan na ang makapag- abroad at ang yumaman ang importante at nararapat na makamit sa buhay. Wala talaga akong ibang pangarap noon. Nakatuon lang ang pananaw ko sa isang makipot na pangarap.

Kaya naman, nag- aral ako ng mabuti upang baling- araw ay yumaman ako. Pero habang nag- aaral ako, napansin kong napakapeke ng mga konseptong akoing natututunan. Para bang may mali. Para bang nakakulong ako sa mundo ng pekeng realidad na inakala kong yun ang tunay na mundo. Mali pala ako.

Habang natututo ako, ay nakikita ko rin ang iba kong mga kababayang naghihirap. Pati kami ng pamilya ko, ay dumating rin sa puntong nahihirapan na kami sa aspetong pinansyal. Sa awa ng Diyos nakaahon kami. Subalit kahit umangat ng konti ang buhay ko, nakikita kong madami pa ring naghihirap. Madami pa ring umiiyak. Madami pa ring nagrereklamo. Madami pa ring naghihikaos. Nainis ako sapagkat, kahit nakikita ko sila ay wala akong magawa at higit sa lahat wala akong magawa upang maramdaman ng iba pang mga Pilipino ang nararamdaman ng mga kababayn nating naghihirap. AT higit sa lahat, hindi ko magawang makiramay sa kanila.

Natanong ko sa sarili ko kung ano nga bang mali?

Katagalan ay nabatid kong ang mali pala ay nasa sarili ko at sa sarili ng iba kong mga kababayan. Oo, may mali nga sa atin. At kahit na wala akong magagawa ay naisipan kong gawin ang blog na to.

Hindi dahil sa awa ko sa mga mahihirap, kundi, ginawa ko ang blog na ito upang mabatid nating mga Pilipino kung ano nga bang kelangan nating gawin upang umangat tayong muli. Ayon nga ka’y Marcos, “I believe that this country will rise again”. (hindi ko alam kung yun ang eksakto nyang mga salita). At, kahit na inabuso ni Marcos ang kanyang kapangyarihan, ay naniniwala rin ako sa paniniwala nya.

Naniniwala akong uunlad at babangon din ang Pilipinas….. Kung maniniwala tayo sa isa’t- isa…..